Werken met acrylverf is nieuw voor me. Hier ziet u de evolutie van mijn werk met acrylverf welke ik op de Kunstacademie “AHbeeld” te Sint Truiden onder de knie probeer te krijgen.

Bij onderstaande oefening zijn er maar vier kleuren gebruikt namelijk cyaan (blauw), primair geel, magenta (rood) en titaan wit.

Onderstaand werk is een oefening in een Fauvistisch portret gevolgd door een abstract werk in dezelfde kleuren. Aan het kapsel alleen al kan u waarschijnlijk raden wie ik als voorbeeld heb gebruikt. De oefening voor het abstract werk was om de verhoudingen van het kleurgebruik hetzelfde te houden.

Onderstaand werk (januari 2024) is gemaakt naar voorbeeld van Guayasamín.

Wie was Oswaldo Guayasamín (1919–1999)? Hij was een Ecuadoraanse kunstschilder en beeldhouwer. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste kunstenaars van Ecuador. Zijn werk staat vooral bekend om de sociaalkritische schilderijen waarin hij het lijden van het Latijns-Amerikaanse volk weergeeft.

• Jeugd: Guayasamín werd geboren in een arme familie in Quito. Zijn vader was inheems en zijn moeder mesties. Hij verkocht als kind al schilderijen op de pleinen van Quito en schreef zich in bij de School van Schone Kunsten, ondanks de bezwaren van zijn vader. In 1941 studeerde hij af als schilder en beeldhouwer.
• Vroege reizen: Met het geld dat hij verdiende, reisde Guayasamín naar de Verenigde Staten en Mexico. Daar ontmoette hij de muurschilder José Clemente Orozco. Samen reisden ze door verschillende Latijns-Amerikaanse landen. Tijdens deze reizen observeerde Guayasamín zorgvuldig de levensstijl van inheemse volken en de armoede van de bevolking. Deze thema’s inspireerden hem tot zijn eerste schilderijencyclus genaamd Huacayñán (“De Weg der Tranen”).
• Latere leven: Guayasamín hield meer dan 180 exposities in verschillende Latijns-Amerikaanse hoofdsteden en internationale locaties. Hij was bevriend met bekende figuren zoals Fidel en Raúl Castro, François en Danielle Mitterrand, Salvador Allende, Gabriel García Márquez en Rigoberta Menchú.

Guayasamín’s werk is doordrenkt van emotie en maatschappelijke betrokkenheid. Zijn schilderijen en beeldhouwwerken zijn een krachtige uitdrukking van de menselijke conditie en het lijden van de Latijns-Amerikaanse bevolking¹²³. Een van zijn bekende schilderijen is “Prisionero” (1949), waarin de schuine hoeken van de celwanden het benauwde en claustrofobische karakter van het dagelijks leven van een inheemse gevangene benadrukken⁴.